Osuđeni J.S. nalazi se na izdržavanju kazne zatvora po pravnosnažnoj presudi Vrhovnog suda Srbije Kž. I broj 29/07 od 19.03.2007. godine od 08.11.2006. godine. Odredbom člana 3. Zakona o amnestiji, propisano je da se pravnosnažno osuđena lica, kojima je izrečena jedinstvena kazna zatvora, oslobađaju od izvršenja jedinstvene kazne za procenat oslobođenja od izvršenja kazne propisan tim Zakonom, prethodno utvrđene pojedinačne kazne za krivična dela obuhvaćena ovom amnestijom. Član 1. stav 1. Zakona o amnestiji određuje da se oslobađaju od izvršenja 25% izrečene kazne zatvora lica pravnosnažno osuđena za krivična dela koja su propisana zakonima Republike Srbije ili su bila propisana zakonima koji su prestali da važe, a koja se na dan stupanja na snagu tog zakona nalaze na izdržavanju kazne zatvora u Republici Srbiji ili još nisu stupila na izdržavanje kazne zatvora ili čiji premeštaj je radi izdržavanja te kazne izvršen u inostranstvu. Pobijanim rešenjem Višeg suda u Beogradu okrivljeni J.S. oslobođen je od izvršenja 25% jedinstvene kazne zatvora u trajanju od dvanaest godina po pravnosnažnoj presudi Vrhovnog suda Srbije Kž. I broj 29/07 od 19.03.2007. godine, što čini ukupno umanjenje kazne za tri godine, te je određeno izvršenje ostatka jedinstvene kazne zatvora u trajanju od devet godina. Vrhovni kasacioni sud nalazi da je Viši sud u Beogradu donoseći ovakvu odluku postupio protivno odredbi člana 3. Zakona o amnestiji kojom je propisano da se jedinstvena kazna umanjuje za procenat oslobođenja od izvršenja prethodno utvrđene pojedinačne kazne za krivična dela koja su obuhvaćena amnestijom, čime je na štetu okrivljenog učinio povredu zakona na koju se osnovano ukazuje zahtevom za zaštitu zakonitosti. S`toga je Vrhovni kasacioni sud uvažio zahtev za zaštitu zakonitosti kao osnovan i preinačio pravnosnažno rešenje Višeg suda u Beogradu K broj 4129/12 - Kv broj 4495/12 od 22.11.2012. godine, tako što je na osnovu člana 3. Zakona o amnestiji najpre utvrdio procenat oslobođenja od izvršenja kazne prethodno utvrđenih pojedinačnih kazni koje su ušle u sastav jedinstvene kazne na koju je okrivljeni osuđen pravnosnažnom presudom Vrhovnog suda Srbije Kž. I broj 29/07 od 19.03.2007. godine. Naime, jedinstvena kazna zatvora u trajanju od dvanaest godina na koju je okrivljeni J.S. osuđen pravnosnažnom presudom Vrhovnog suda Srbije Kž. I broj 29/07 od 19.03.2007. godine sastoji se od prethodno utvrđenih pojedinačnih kazni zatvora i to: za krivično delo ubistva iz člana 113. Krivičnog zakonika kazna zatvora u trajanju od 10-deset godina, za krivično delo razbojništva u pokušaju iz člana 168. stav 1. KZ RS u vezi člana 19. OKZ-a kazna zatvora u trajanju od 3-tri godine i za krivično delo nedozvoljeno držanje oružja i eksplozivnih materija iz člana 348. stav 1. KZ RS kazna zatvora u trajanju od 1- jedne godine.

S`toga je Vrhovni kasacioni sud, imajući u vidu krivična dela za koja je okrivljeni J.S. pravnosnažno osuđen navedenom presudom Vrhovnog suda Srbije, a koja su obuhvaćena ovom amnestijom, u smislu člana 3. i člana 1. stav 1. Zakona o amnestiji, najpre, za svaku prethodno utvrđenu pojedinačnu kaznu odredio procenat oslobođenja od izvršenja kazne a zatim utvrdio deo kazne od čijeg je izvršenja osuđeni oslobođen. Tako je utvrđeno da se sve prethodno utvrđene pojedinačne kazne zatvora po pravnosnažnoj presudi Vrhovnog suda Srbije Kž. I broj 29/07 od 19.03.2007. godine imaju umanjiti za po 25%, pa se kazna zatvora u trajanju od 10-deset godina za krivično delo ubistva iz člana 113. Krivičnog zakonika umanjuje za 2-dve godine i 6-šest meseci, kazna zatvora u trajanju od 3-tri godine za krivično delo razbojništva u pokušaju iz člana 168. stav 1. KZ RS u vezi člana 19. OKZ-a umanjuje za 9-devet meseci i kazna zatvora u trajanju od 1-jedne godine za krivično delo nedozvoljeno držanje oružja i eksplozivnih materija iz člana 348. stav 1. KZ umanjuje za 3-tri meseca. Nadalje, kada se jedinstvena kazna zatvora po pravnosnažnoj presudi Vrhovnog suda Srbije Kž. I broj 29/07 od 19.03.2007. godine umanji za vreme oslobođenja od izvršenja pojedinačnih kazni zatvora, utvrđeno je da je deo kazne od koga je osuđeni J.S. oslobođen od izvršenja, ukupno 3-tri godine i 6-šest meseci, te je određeno da je ostatak kazne koji se ima izvršiti 8-osam godina i 6- šest meseci u koju se osuđenom uračunava vreme provedeno u pritvoru i na izdržavanju jedinstvene kazne zatvora počev od 14.02.2005. godine, pa nadalje. S`toga je Vrhovni kasacioni sud, uvažavajući navode zahteva za zaštitu zakonitosti Republičkog javnog tužioca u kojima se ističe povreda zakona iz člana 3. Zakona o amnestiji, preinačio rešenje Višeg suda u Beogradu K broj 4129/12 - Kv broj 4495/12 od 22.11.2012. godine, tako što je utvrdio deo kazne za koji se osuđeni ima osloboditi i odredio da se prema okrivljenom J.S. ima izvršiti ostatak kazne u trajanju od osam godina i šest meseci, u koju kaznu mu se uračunava vreme provedeno u pritvoru i na izdržavanju jedinstvene kazne zatvora od 14.02.2005. godine pa nadalje. Iz iznetih razloga, na osnovu člana 30. stav 1. Zakona o uređenju sudova i primenom člana 425. stav 1. ZKP-a, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u izreci ove presude.
Zapisničar-savetnik,                                                                                                  Predsednik veća -
Vesna Veselinović, s.r.                                                                                   sudija Janko Lazarević, s.r.