Vrhovni kasacioni sud u veću sastavljenom od sudija: Vesne Popović, predsednika veća, Božidara Vujičića, Ilije Zindovića, Biserke Živanović i Branislava Bosiljkovića, članova veća, u pravnoj stvari tužioca AA iz ..., čiji su punomoćnici Živko Tešić i Miodrag Todorović, advokati iz ..., protiv tužene Opštine Ljubovija, koju zastupa Opštinsko pravobranilaštvo Opštine Ljubovija, radi utvrđenja prava svojine, odlučujući o reviziji tužene izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž 376/18 od 21.02.2018. godine, u sednici održanoj 03.10.2019. godine, doneo je

R E Š E NJ E

NE PRIHVATA SE odlučivanje o reviziji tužene izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž 376/18 od 21.02.2018. godine, primenom člana 404. ZPP.

ODBACUJE SE, kao nedozvoljena, revizija tužene izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž 376/18 od 21.02.2018. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Loznici P 461/15 od 15.11.2017. godine, stavom prvim izreke usvojen je tužbeni zahtev pa je utvrđeno da je tužilac vlasnik terase površine 43,54 m2, izgrađene kao sastavni deo zgrade broj .., broj posebnog dela ../P – poslovni prostor, jedna prostorija ugostiteljstva na kp.br. .., upisane u LN br. .., KO ..., što je tužena dužna priznati i trpeti da se tužilac, na osnovu ove presude, uknjiži kao vlasnik navedene terase u javnim knjigama i kod službe za katastar nepokretnosti ... . Stavom drugim izreke obavezana je tužena da tužiocu naknadi troškove parničnog postupka od 99.800,00 dinara sa zakonskom kamatom od izvršnosti presude do isplate, dok je preko navedenog iznosa do traženih 217.300,00 dinara zahtev tužioca odbijen.

Presudom Apelacionog suda u Novom Sadu Gž 376/18 od 21.02.2018. godine, žalba tužene je odbijena kao neosnovana i prvostepena presuda potvrđena.

Protiv pravnosnažne presude donesene u drugom stepenu tužena je izjavila reviziju, zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava, s tim što je predložila da se o reviziji odluči kao izuzetno dozvoljenoj, u skladu sa odredbom člana 404. ZPP.

Primenom člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku („Sl. glasnik RS“ br.72/11 i 55/14), posebna revizija se može izjaviti zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja se ne bi mogla pobijati revizijom, ako je po oceni Vrhovnog kasacionog suda, potrebno razmotriti pravna pitanja od opšteg interesa ili u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i kada je potrebno novo tumačenje prava. Prema stavu 2. istog člana, ispunjenost uslova za izuzetnu dozvoljenost revizije Vrhovni kasacioni sud ceni u veću od pet sudija.

Predmet tužbenog zahteva je utvrđenje prava svojine na terasi kao sastavnom delu zgrade, poslovnog prostora, postojećeg u ... . Ocenu osnovanosti tužbenog zahteva sudovi su doneli uz primenu materijalnog prava koje ne odstupa od primene prava u pravnosnažno okončanim postupcima sa tužbenim zahtevima i činjeničnim stanjem kao u ovoj pravnoj stvari. Imajući ovo u vidu, kao i da tužena revizijom osporava utvrđeno činjenično stanje (što ne predstavlja osnov za izjavljivanje posebne trevizije), ali ne ukazuju na drugačije odluke drugostepenih sudova ili Vrhovnog suda Srbije i Vrhovnog kasacionog suda, pri čemu i odluka o osnovanosti zahteva sa ovakvim tužbenim zahtevom zavisi od činjeničnog stanja utvrđenog u postupku i na kom je sudska odluka zasnovana, proizilazi da u konkretnom slučaju ne postoji potreba za razmatranjem pravnih pitanja od opšteg interesa ili u interesu ravnopravnosti građana, kao ni potreba ujednačavanja sudske prakse ili novog tumačenje prava, što znači da nisu ispunjeni uslovi iz člana 404. stav 1. ZPP, na osnovu čega je i odlučeno je kao u stavu prvom izreke.

Ispitujući dozvoljenost revizije u smislu člana 410. stav 2. tačka 5. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je našao da revizija nije dozvoljena.

Naime, odredbom člana 403. stav 3. ZPP, propisano je da revizija nije dozvoljena u imovinsko pravnim sporovima ako vrednost predmeta spora pobijanog dela ne prelazi dinarsku protivvrednost 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe.

Tužba radi utvrđenja u ovoj pravnoj stvari, podneta je 14.04.2015. godine, a vrednost predmeta spora određena je na ročištu održanom 29.06.2016. godine u visini od 90.000,00 dinara, što prema srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe, od 126,5585 dinara za 1 evro, predstavlja dinarsku protivvrednost 728,40 evra.

Imajući u vidu da se u konkretnom slučaju radi o imovinsko-pravnom sporu, koji se odnosi na nenovčano potraživanje, u kome vrednost predmeta spora ne prelazi dinarsku protivvrednost 40.000 evra, to je Vrhovni kasacioni sud našao da je revizija tužene nedozvoljena, primenom člana 403. stav 3. ZPP.

Na osnovu člana 413. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u stavu drugom izreke.

Predsednik veća – sudija

Vesna Popović, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić