Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tuženi su izjavili blagovremenu reviziju, zbog pogrešne primene materijalnog prava.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu, primenom odredbe člana 408. u vezi člana 403. stav 2. tačka 2. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“ br. 72/11 ... 18/20) i utvrdio da je revizija osnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. Zakona o parničnom postupku, na koju Vrhovni kasacioni sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilac je povređen ... januara 2018. godine, u vreme neodržanog časa fizičkog vaspitanja, tako što je, sa manjim brojem svojih drugova učenika ... razreda Gimnazije „BB“ iz Sombora i profesorom VV, otišao na klizanje na klizalište koje se nalazi u neposrednoj blizini škole, na Trgu ... u Somboru. Tom prilikom je, nakon što je pao na led, na njega naleteo i pao njegov drug, usled čega je tužilac zadobio tešku telesnu povredu u vidu delimičnog iščašenja drugog vratnog pršljena u odnosu na treći pršljen, sa klizanjem put napred za manje od ¼ pršljenskog tela. Tuženi Grad Sombor je osnivač tužene ustanove za fizičku kulturu Sportski centar „Soko“ Sombor, za koju je Grad Sombor, ugovorom od 05.12.2012. godine, nabavio mobilno klizalište na kome je došlo do povređivanja tužioca, a koje se tada nalazilo na Trgu ... u Somboru. Zbog povređivanja, kod tužioca postoji smanjena pokretljivost kičme, kao posledica delimičnog iščašenja u predelu tela drugog i trećeg vratnog pršljena u lakom stepenu, sa hroničnom nestabilnošću ovog segmenta, od 12%, pri čemu je zbog povređivanja tužilac trpeo fizičke bolove i strah.

Kod ovako utvrđenog činjeničnog stanja, prvostepeni sud je delimično, a drugostepeni u celini, usvojio tužbeni zahtev tužioca za naknadu nematerijalne štete po osnovu pretrpljenih duševnih bolova zbog umanjene životne aktivnosti, pretrpljenih fizičkih bolova i straha, primenom odredbe člana 174. i 200. Zakona o obligacionim odnosima. Prvostepeni sud je zaključio da postoje propusti koji su osnov odgovornosti tuženih za nastalu štetu jer je đacima, među kojima je bio i tužilac, navedenog dana dozvoljen ulazak na klizalište, bez najavljenog dolaska i organizovanog nastavnog časa, zbog čega se ne može primeniti odredba člana 177. Zakona o obligacionim odnosima, kojom bi tuženi mogli biti oslobođeni odgovornosti zbog postojanja isključive krivice trećeg lica. Drugostepeni sud je zaključio da tuženi za predmetnu štetu odgovaraju kao organizatori opasne aktivnosti i imaoci klizališta, zbog propuštenog vršenja nadzora na klizalištu.

Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, osnovano se revizijom tuženih ukazuje da su nižestepeni sudovi pogrešno primenili materijalno prava zbog čega je činjenično stanje nepotpuno utvrđeno.

Odredbom člana 173. Zakona o obligacionim odnosima propisano je da šteta nastala u vezi sa opasnom stvari, odnosno opasnom delatnošću, smatra se da potiče od te stvari odnosno delatnosti, izuzev ako se dokaže da one nisu bile uzrok štete. Za štetu od opasne stvari odgovara njen imalac, a za štetu od opasne delatnosti odgovara lice koje se njom bavi, na osnovu odredbe člana 174. istog Zakona.

Zakon o sportu („Službeni glasnik RS“ broj 10/2016), u odredbi člana 3. stav 1. tačka 1. propisuje da su sportske aktivnosti svi oblici fizičke i umne aktivnosti koje, kroz neorganizovano ili organizovano učešće imaju za cilj izražavanje ili poboljšanje fizičke spremnosti i duhovnog blagostanja, stvaranje društvenih odnosa ili postizanje rezultata na takmičenjima svih nivou. Sportista je lice koje se bavi sportskim aktivnostima, na osnovu odredbe člana 3. stav 1. tačka 7. istog Zakona. Odredbom člana 23. stav 1. Zakona o sportu, propisano je da se na odgovornost za štetu koju pretrpi sportista i sportski stručnjak pri bavljenju sportskim aktivnostima odnosno obavljanju stručnog rada u sportu ili je prouzrokuje drugom licu, primenjuju opšta pravila o odgovornosti za štetu. Pravo na naknadu štete iz stava 1. ovog člana ne obuhvata onu štetu koja je, u skladu sa sportskim pravilima, rezultat uobičajenih opasnosti i rizika bavljenja određenom sportstom aktivnošću, odnosno obavljanja određenog stručnog rada u sportu (stav 2.).

U konkretnom slučaju, utvrđeno je da je tužilac povređen na klizalištu u vlasništvu tuženih tako što je, nakon što je pao na led na njega naleteo i pao njegov drug usled čega je tužilac zadobio tešku telesnu povredu u vidu delimičnog iščašenja drugog vratnog pršljena u odnosu na treći sa klizanjem put napred za manje od ¼ pršljenskog tela. Nije, međutim, razjašnjeno šta je bio uzrok tužiočevog pada i pada drugog klizača preko tužioca imajući u vidu da pravo na naknadu štete, u smislu odredbe člana 23. stav 2. Zakona o sportu, ne obuhvata onu štetu, koja je, u skladu sa sporskim pravilima, rezultat uobičajenih opasnosti i rizika bavljenja određenom sportskom aktivnošću. S tim u vezi, nije utvrđeno da li je šteta koju je tužilac spornom prilikom pretrpeo rezultat nekih vanrednih odnosno izuzetnih prilika neuobičajenih za sportsku oblast klizanja na ledu kojom se tužilac bavio, jer bi samo u tom slučaju tuženi bili odgovorni i dužni da mu naknade pričinjenu štetu. U suprotnom, potrebno je da sud ima u vidu da odredba člana 23. stav 2. Zakona o sportu, propisuje poseban osnov isključenja odgovornosti za štetu u smislu pristanka oštećenog na dozvoljeni rizik kada je isključena mogućnost primene opštih pravila o odgovornosti za nastalu štetu.

Iz izloženih razloga odluke nižestepenih sudova su ukinute, a ukinuta je i odluka o troškovima parničnog postupka jer zavisi od njegovog ishoda, u smislu odredbe člana 163. stav 4. Zakona o parničnom postupku.

U ponovnom postupku potrebno je da prvostepeni sud utvrdi pod kojim okolnostima je došlo do povređivanja tužioca spornom prilikom te da li se radi o uobičajenoj opasnosti i riziku bavljenja određenom sportskom aktivnošću, ili to nije slučaj, da bi potom imao mogućnost da, pravilnom primenom materijalnog prava, donese novu i zakonitu odluku.

Na osnovu izloženog, Vrhovni kasacioni sud je odluku kao u izreci doneo primenom odredbe člana 416. stav 2. Zakona o parničnom postupku.

Predsednik veća - sudija

Dobrila Strajina, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić