Ispitujući pobijano rešenje primenom člana 408. u vezi sa članom 420. stav 6. Zakona o parničnom postupku – ZPP („Sl. glasnik RS“, br.72/11 ... 87/18), na čiju primenu upućuje član 506. stav 2. istog zakona, kao i primenom člana 30. stav 2. Zakona o vanparničnom postpuku, Vrhovni kasacioni sud je našao da revizije protivnika predlagača nisu osnovane.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti, a revizija ne može da se izjavi zbog bitne povrede odredaba parničnog postpuka iz člana 374. stav 2. tačka 12. ZPP, kako je to propisano članom 407. stav 1. tačka 2. ZPP.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, rešenjem Vlade Republike Srbije od 13.01.2005. godine utvrđen je opšti interes za eksproprijaciju kp br. .., kp br. .. i kp br. .. KO ..., predviđenih za eksploataciju uglja na površinskom kopu „Tamnava – zapadno polje“, na ime ovde protivnika predlagača AA, koji je u to vreme bio upisan kao vlasnik navedenih nepokretnosti u javnim knjigama. Pravnosnažnim rešenjem Odeljenja za imovinsko-pravne poslove Opštine Lajkovac br. .. od 29.11.2006. godine, usvojen je predlog RB „Kolubara“ DOO Lazarevac, pa su u korist predlagača u cilju dalje eksploatacije uglja na površinskom kopu „Tamnava – zapadno polje“, na teritoriji Opštine Lajkovac, eksproprisane nepokretnosti u privatnoj svojini i to kp br. .. u površini od 2.08.45 ha, kp br. .. u površini od 0.11.28 ha i kp br. .. u površini od 0.30.37 ha KO ..., upisane u ZKUL br. .. i p.l. br. .. kao vlasništvo i posed AA iz ..., zajedno sa građevinskim pripatcima postojećim na istim. Protivnik predlagača AA je krajem 2003. godine navedene parcele prodao BB, koji je odmah stupio u posed i u proleće 2004. godine na tom zemljištu podigao voćnjak. Ugovor o kupoprodaji nepokretnosti overen je u Opštinskom sudu u Ubu, pod Ov br. ../04 – 23.11.2004. godine i to sa protivnikom predlagača AA kao prodavcem i kupcima VV i GG. Ugovorom koji je overen u Opštinskom sudu u Ubu pod Ov br. ../06 od 06.03.2006. godine, faktički vlasnik BB je zajedno sa DD, ove parcele kupio od VV i GG. Veštačenjem od strane veštaka građevinske struke utvrđeno je da je vrednost građevinskih pripadaka 9.365.023,66 dinara, a veštačenjem od strane veštaka poljoprivredne struke utvrđeno je da je voćni zasad podignut 2004. godine, a da je korisnik eksproprijacije ovde predlagač, ušao u posed 03.05.2007. godine, te da je zasad uništen u četvrtoj godini života. Na osnovu nalaza i mišljenja veštaka poljoprivredne struke utvrđeno je da jabuke na pun rod stupaju u petoj godini starosti, pri čemu jabuke u drugoj i trećoj godini imaju neke plodove, ali se ne može smatrati da su stupile na rod, jer se stupanjem na rod smatra stupanje na pun rod, a zasad oraha stupa na pun rod desete godine i ovi voćni zasadi su tretirani kao mladi voćni zasadi koji ne daju plodove i čija je vrednost 48.107.900,00 dinara. Na zapisniku o usmenoj javnoj raspravi od 11.04.2007. godine u Odeljenju za privredu i imovinsko-pravne poslove Opštine Lajkovac, a u vezi eksproprijacije nepokretnosti, postignut je delimični sporazum kojim je ovde predlagač RB „Kolubara“ iz Lazarevca obavezan da protivniku predlagača AA plati novčanu naknadu za eksproprisane kp br. .., kp br. .. i kp br. .., kao i novčanu naknadu za drvnu masu i troškove postupka, a da će se isplata izvršiti njegovom punomoćniku BB.

Polazeći od ovako utvrđenog činjeničnog stanja, pravilno su nižestepeni sudovi zaključili da ulaganje u voćne zasade i građevinske pripatke nije izvršio AA, već BB kao faktički vlasnik nepokretnosti počev od kraja 2003. godine, koji nema svojstvo stranke u ovom postupku.

U konkretnom slučaju, zahteva se određivanje naknade za građevinske pripatke na eksproprisanim parcelama i voćne zasade, za koje je utvrđeno da je mlad voćni zasad koji ne daje plodove. Protivniku predlagača AA je korisnik eksproprijacije, ovde predlagač, u vansudskom postupku platio naknadu za eksproprisane nepokretnosti kao i drvnu masu prema sporazumu koji je postignut 11.04.2007. godine. Međutim, pravilno je utvrđeno da je protivnik predlagača krajem 2003. godine faktički raspolagao sa kp br. .., .. i .., KO ..., u korist BB, koji je ušao u posed krajem 2003. godine i tokom 2004. godine izvršio sadnju voćnjaka na eksproprisanim parcelama i izgradio ogradu oko voćnjaka, čija je vrednost utvrđena veštačenjem. Opšti interes za eksproprijaciju ovih parcela utvrđen je rešenjem Vlade Republike Srbije od 13.01.2005. godine, koje je objavljeno u „Službenom glasniku“. Činjenica što je u vreme donošenja rešenja o eksproprijaciji protivnik predlagača AA bio upisan kao vlasnik eksproprisanih nepokretnosti u javnim knjigama, ne utiče na odluku suda o pravu na traženu naknadu za voćne zasade i građevinske pripatke, jer je u ovom postupku utvrđeno da je treće lice izvršilo sađenje i gradnju, a ne protivnik predlagača. Stoga je pravilan i zaključak prvostepenog suda da je ovakvim ponašanjem protivnik predlagača zajedno sa svojim punomoćnikom BB, kome je prodao eksproprisanu imovinu, imao saznanje da će imovina biti eksproprisana, te da je izvršena sadnja voćnjaka i prenamena zemljišta iz poljoprivrednog u voćnjak, imalo za cilj uvećanje vrednosti imovine koja će biti eksproprisana u bliskoj budućnosti. Kako protivnik predlagača nije vlasnik voćnih zasada, niti ograde kao građevinskog pripatka, jer je vlasnik ove imovine treće lice BB koji nije učesnik u postupku eksproprijacije i pravilno je odlučeno da AA nema pravo na naknadu u smislu člana 45. Zakona o eksproprijaciji.

Stoga su neosnovani revizijski navodi da je prilikom odlučivanja pogrešno primenjeno materijalno pravo.

U reviziji se ukazuje da je sud bio u obavezi da ovaj postupak obustavi u smislu člana 16. stav 2. Zakona o vanparničnom postupku, jer je postupak trebalo sprovesti po pravilima parničnog postupka. Ovi revizijski navodi su neosnovani, jer je prilikom određivanja visine naknade za eksproprisanu nepokretnost sud u vanparničnom postupku ovlašćen da ceni da li raniji sopstvenik eksproprisane nepokretnosti ima pravo na traženu naknadu, ceneći sve okolnosti koje su od značaja u vezi osnova i visine tražene naknade, te je odlučivao u granicama ovlašćenja koje su propisane članom 136. stav 1. i 2. Zakona o vanparničnom postupku.

Ostalim revizijskim navodima se osporava pravilnost utvrđenog činjeničnog stanja, što nije razlog za izjavljivanje revizije u ovom slučaju, jer revizija ne može da se izjavi zbog pogrešno ili nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja, kako je to propisano članom 407. stav 3. ZPP.

Na osnovu člana 414. stav 1. ZPP, u vezi sa članom 30. stav 2. Zakona o vanaprničnom postupku, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u izreci.

Predsednik veća - sudija

Vesna Popović,s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić